Γράφει η Μαίρη Παπαδάτου
Ας πούμε ότι είσαι επιχειρηματίας. Στην Ελλάδα των μνημονίων και της λιτότητας. Είσαι και παντρεμένος, που σημαίνει ότι υποβάλεις κοινή φορολογική δήλωση. Αφού έχεις κοινή φορολογική δήλωση, έχεις και κοινά έξοδα βρε αδερφέ! Τι, όχι; Δεν έχεις κοινά έξοδα; Όχι, σου λέει το κράτος! Δεν έχεις ! Αφού το αυτοκίνητο είναι στο όνομα της συζύγου, μόνο η σύζυγος βάζει βενζίνη, μόνο η σύζυγος πληρώνει συνεργείο κλπ έξοδα αυτοκινήτου.
Α! Και το σπίτι στο όνομα της συζύγου! Τυχεράκια σύζυγε! Δεν πληρώνεις τίποτα για τη συντήρησή του! Όλα από το δικό της πορτοφόλι βγαίνουν! Τι; Δεν έχει η σύζυγος τα ανάλογα έσοδα; Τα έχει! Κι αν δεν τα έχει, το κράτος είναι σίγουρο ότι κάπου τα κρύβει (ναι, κάτω απ’ το στρώμα….). Οπότε… τεκμήριο (ατεκμηρίωτα όμως). Και θα φορολογηθεί σύμφωνα με αυτά που πρέπει να έχει για να συντηρεί και το σπίτι και το αυτοκίνητο! (Τυχεράκια σύζυγε!!!!)
Ας μην είμαστε αχάριστες όμως, κυρίες μου! Τα έξοδα των παιδιών, βαρύνουν τον πατέρα! Α, όλα κι όλα! Αν το παιδί χρειάζεται ορθοδοντικό, εμείς οι μαμάδες δεν πληρώνουμε μία! Από το πορτοφόλι του πατέρα βγαίνουν τα λεφτά! (Τι; Δεν έχει αυτό το μήνα; Ας μην έβαζε βενζίνη στο αυτοκίνητο που δεν είναι δικό του, είναι της συζύγου. Μόνη της πληρώνει ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΑ τα έξοδά του!)
Τι νόημα έχουν άραγε οι κοινές φορολογικές δηλώσεις των παντρεμένων ζευγαριών, εάν όχι των κοινών εξόδων; Τι πάει να πει κύριε υπουργέ (όνομα δεν θα αναφέρω, αλλάζουν πιο γρήγορα κι από τα μοντέλα των κινητών) «έξοδα του» και «έξοδά της»; Μαζί δεν ζούμε; Στο ίδιο σπίτι; Με το ίδιο αυτοκίνητο δεν μετακινούμαστε; Δηλαδή δεν θα πάμε στο βενζινάδικο εάν η σύζυγος δεν έχει λεφτά, αλλά ο σύζυγος έχει;
Να μη μιλήσουμε για τις εκπτώσεις του φόρου από αποδείξεις που εμείς οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν δικαιούμαστε. Αφού κύριε ελεύθερε επαγγελματία έχεις να ψωνίσεις από το σούπερ μάρκετ για να ταΐσεις την οικογένειά σου, ΕΧΕΙΣ ΛΕΦΤΑ! Δεν χρειάζεται να μου το αποδείξεις! ΕΧΕΙΣ! Έχεις να τους πάρεις και παπούτσια και ρούχα και σχολικά και φροντιστήρια αγγλικών τα στέλνεις αλλά δεν θα σου κάνω και καμιά έκπτωση φόρου για αυτό, ας μην τα έστελνες, το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι ΤΕΛΕΙΟ και δεν χρειάζονται τα φροντιστήρια. Τελεία και παύλα!
Δώσε λοιπόν έναν φόρο 26% από το πρώτο ευρώ που βγάζεις, δώσε μου και μια προκαταβολή φόρου για του χρόνου (γιατί του χρόνου θα υπάρχεις, δεν το συζητώ, έχεις την αμέριστη υποστήριξή μου στον τομέα που ονομάζεται “επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα”, άλλωστε έρχεται και η Ανάπτυξη όπου να ‘ναι…), δώσε και εισφορά αλληλεγγύης (πάνω απ’ όλα παιδιά, να είμαστε αλληλέγγυοι!!). Και για τα υπόλοιπα που δεν μπορείς να μου δικαιολογήσεις από τα έσοδά σου, εγώ είμαι 1000% ότι τα έχεις τα λεφτά (είπαμε, κάτω απ’ το στρώμα, με αυχενικό είμαστε όλοι έτσι όπως στραβοκοιμόμαστε…) και θα σε φορολογήσω κακούργε για να μάθεις άλλη φορά να έχεις αυτοκίνητο, σπίτι και παιδιά με έξοδα!
Κι αν τυχόν χρειαστείς ιατρό ή νοσοκομείο (φτου, μακριά από εμάς) θα ζήσεις (;) όλη αυτή την ανταποδοτικότητα των φόρων σου! Όπως την ζεις και στην καθημερινότητά σου, στέλνοντας τα παιδιά σου στο δημόσιο σχολείο με τις ελεεινές υποδομές (ας είναι καλά οι δάσκαλοι και το μεράκι τους…). Να μη μιλήσουμε για τις δημόσιες υπηρεσίες και τους ρυθμούς αργής χελώνας που τις διακρίνει…
Θα σοβαρευτούμε άραγε ποτέ σε αυτή τη χώρα; Θα καταλάβουν κάποτε οι πολιτικοί ότι ο μικρομεσαίος ελεύθερος επαγγελματίας δεν είναι η αγελάδα που θα αρμέγουν επ’ άπειρο; Δώστε τον χώρο που δικαιούται η επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα, μην την στραγγαλίζετε με άδικους και βαρείς φόρους στους οποίους όλοι πασχίζουμε να ανταποκριθούμε με συνέπεια! Επειδή οι επιχειρήσεις φέρνουν την ανάπτυξη, όχι οι άδικοι φόροι! Γιατί έτσι όπως το πάτε… η ανάπτυξη της Βουλγαρίας (τυχαίο το παράδειγμα) θα είναι αλματώδης!
Σ’ ευχαριστούμε για το χρόνο σου να διαβάσεις αυτό το άρθρο. Αν σε βοήθησε και πιστεύεις πως θα μπορούσε να βοηθήσει και κάποιο φίλο σου, τότε θα ήταν τέλειο να το κοινοποιήσεις… θα το εκτιμήσουν οι φίλοι σου … και φυσικά και εμείς:)